اپیدمیولوژی ایزوله های بالینی استافیلوکوکوس مقاوم به اگزاسیلین و وانکومایسین در شهرستان ارومیه

پیش زمینه و هدف: استافیلوکوکوس آرئوس مقاوم به اگزاسیلین یک پاتوژن مهم در ایجاد عفونت­های وخیم بوده و درمان عفونت های ناشی از این ایزوله ها بسیار مشکل می باشد. وانکومایسین آخرین خط درمان عفونت های ناشی از استافیلوکوکوس ارئوس مقاوم می باشد. هدف از مطالعه بررسی اپیدمیولوژی ایزوله های بالینی استافیلوکوکوس مقاوم به اگزاسیلین و وانکومایسین در شهرستان ارومیه بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی 100 ایزوله استافیلوکوکوس ارئوس از نمونه های بالینی جمع آوری شدند. حساسیت ایزوله ها نسبت به وانکومایسین واگزاسیلین با روش تعیین حداقل غلظت بازدارنده(mic) تعیین شد. حساسیت ایزوله ها نسبت به سایر آنتی بیوتیک ها با روش انتشار آنتی بیوتیک از دیسک تعیین شد. یافته ها: اکثر ایزوله های استافیلوکوکوس ارئوس از بیماران بستری(77 ایزوله)، گروه سنی 20-29 سال(24 ایزوله)، بخش کودکان(17 ایزوله)، نمونه ادرار (30 ایزوله) به دست آمدند. حداکثر مقاومت ایزوله ها به نسبت به پنی سیلین و کوآموکسی کلاو و بیشترین حساسیت به کلرامفنیکل، امیکاسین ونیتروفورانتئین مشاهده شد. 43درصد ایزوله ها نسبت به اگزاسیلین مقاوم بوده و اکثراً از بیماران بستری به دست آمدند. سه ایزوله نسبت به وانکومایسین مقاوم بودند. این ایزوله ها هم چنین نسبت به اگزاسیلین مقاوم بودند هر سه ایزوله مقاوم به وانکومایسن از بیماران بستری جدا شدند. بحث و نتیجه گیری: در این مطالعه شیوع بالای استافیلوکوکوس ارئوس مقاوم به متی سیلین ونیز وجود مقاومت به وانکومایسین در ایزوله های بالینی بیمارستانی دیده شد که این مشاهده بر پایش و توجه وافر به بروز و شیوع این قبیل عفونت ها تاکید می نماید.